Θηλώματα στο λαιμό

Τα θηλώματα στον αυχένα είναι μια από τις εκδηλώσεις μιας μολυσματικής νόσου που προκαλείται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων. Ανήκουν στους καλοήθεις σχηματισμούς του δέρματος.

Αιτίες θηλωμάτων στον αυχένα

Υπάρχει αιτιολογικός λόγος για τον οποίο τα θηλώματα αρχίζουν να αναπτύσσονται στον λαιμό ή σε άλλες περιοχές του ανθρώπινου σώματος - μόλυνση με τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (ιός θηλώματος, HPV), που ανήκει στην οικογένεια των Papovaviridae. Υπάρχουν περισσότεροι από 100 ορότυποι αυτού του παθογόνου, καθένας από τους οποίους είναι υπεύθυνος για την εμφάνιση διαφορετικής κλινικής εικόνας της νόσου (θηλώματα, κονδυλώματα, κονδυλώματα - αυτοί οι όροι είναι συνώνυμοι, διαφορετικά ονόματα συνδέονται με τις ιδιαιτερότητες του εντοπισμού σε μια συγκεκριμένη περιοχή).

Οι κύριες οδοί μετάδοσης είναι οι οικιακές επαφές και οι σεξουαλικές επαφές (κονδυλώματα στην περιπρωκτική περιοχή). Ο ιός μπορεί να διεισδύσει στο δέρμα μόνο μέσω μικροβλαβών ή ανοιχτών πληγών. Σε άλλες περιπτώσεις δεν μπορεί να διαπεράσει τον προστατευτικό φραγμό του δέρματος.

Πληροφορίες για παθογόνα

1. Έχει υψηλό επιπολασμό ανεξαρτήτως φύλου (ωστόσο, εμφανίζεται ελαφρώς πιο συχνά στις γυναίκες παρά στους άνδρες), ηλικία ή περιοχή (σύμφωνα με ορισμένα δεδομένα, τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού είναι μολυσμένα από αυτόν τον ιό).
2. Περιέχει δίκλωνο, κυκλικό, συνεστραμμένο DNA που μπορεί να ενσωματωθεί στο ανθρώπινο γονιδίωμα.
3. Η μόλυνση από ορισμένα στελέχη σχετίζεται με υψηλό κίνδυνο καρκινογένεσης, ιδιαίτερα σε περίπτωση μόνιμης βλάβης. Τα θηλώματα στον αυχένα προκαλούνται από μη ογκογόνα στελέχη του ιού.
4. Κατά τη διαδικασία διαίρεσης, ο ιός περνά από δύο κύρια στάδια. Στο πρώτο στάδιο είναι σε επισωματική (ελεύθερη) μορφή και την ίδια περίοδο συμβαίνει η κύρια διαίρεση του σωματιδίου του ιού. Αυτή η φάση είναι αναστρέψιμη (μετά τη θεραπεία εμφανίζεται μακροχρόνια ύφεση). Στο δεύτερο - ενσωματωτικό - στάδιο, ο ιός εμφυτεύεται στο γονιδίωμα του κυττάρου (το πρώτο βήμα προς τον εκφυλισμό των κυττάρων και τον σχηματισμό κακοήθους νεοπλάσματος). Το πρώτο στάδιο είναι προσωρινό και συμβαίνει σχετικά γρήγορα, το δεύτερο είναι λανθάνον και εξηγεί την ύπαρξη φορέων.
5. Προσβάλλεται το βασικό στρώμα της επιδερμίδας, όπου ο ιός πολλαπλασιάζεται. Το παθογόνο μπορεί να επιμένει στα υπόλοιπα στρώματα αλλά δεν μπορεί να διαιρεθεί. Εάν ο ιός βρίσκεται στο βλαστικό στρώμα, η φυσιολογική κυτταρική διαφοροποίηση όλων των στρωμάτων σε αυτήν την περιοχή διαταράσσεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. οι διαταραχές είναι ιδιαίτερα σοβαρές στο επίπεδο της ακανθώδης στιβάδας.
6. Έχει τάση για μακροχρόνια ασυμπτωματική μετάδοση στο σώμα (από αρκετούς μήνες έως ένα χρόνο). Σπάνια είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο ακριβής χρόνος μόλυνσης - για το λόγο αυτό, η θεραπεία ξεκινά κατά την περίοδο των έντονων κλινικών εκδηλώσεων και όχι με τα πρώτα ασαφή σημεία.
7. Για την πρόληψη των λοιμώξεων, χρησιμοποιούνται δισθενή και τετραδύναμα εμβόλια, τα οποία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά έναντι των πιο ογκογόνων στελεχών 16 και 18.

Προδιαθεσικοί παράγοντες

1. Μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς υγιεινής. Δεδομένου ότι ο ιός μπορεί να διατηρήσει ζωτική δραστηριότητα στο εξωτερικό περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι απαραίτητο να τηρούνται προσεκτικά οι κανόνες προσωπικής υγιεινής κατά την επίσκεψη σε δημόσιους χώρους (πισίνα, σάουνα, γυμναστήριο).
2. Τραυματικές κακώσεις στο δέρμα. Μικροδάκρυα ή γρατσουνιές στο δέρμα (π.χ. από τρίψιμο του λαιμού με γιακά πουκαμίσου) είναι αρκετά για να εισέλθει ο ιός.
3. Δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Ανοσολογικά ελαττώματα οποιασδήποτε προέλευσης δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη πιθανών λοιμώξεων. Για παράδειγμα, τα συχνά κρυολογήματα και οι μολυσματικές ασθένειες οδηγούν σε εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και εμφάνιση θηλωμάτων στο δέρμα.
4. Αυτομόλυνση με ξύσιμο του δέρματος.
5. Συστηματικές παραβιάσεις του τρόπου ζωής (άγχος, έλλειψη άσκησης, ανθυγιεινή διατροφή). Αυτοί οι παράγοντες βλάπτουν τη λειτουργία όλων των μεταβολικών διεργασιών στο σώμα και οδηγούν σε επιδείνωση της λειτουργίας φραγμού του δέρματος.
6. Περιβαλλοντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την αποδυνάμωση της άμυνας του οργανισμού (υποθερμία, υπερβολική έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία).

Εξωτερικές εκδηλώσεις της νόσου

Τα θηλώματα του τραχήλου της μήτρας στη φωτογραφία μοιάζουν με αυτό:

1. Η ανάπτυξη είναι συνήθως σε ευρεία βάση και προεξέχει σημαντικά πάνω από την επιφάνεια του δέρματος. Λιγότερο συχνά, η βάση του θηλώματος αντιπροσωπεύεται από ένα λεπτό μίσχο (στην περίπτωση αυτή ο σχηματισμός καταλαμβάνει μια θέση κρέμασης). Με τη δεύτερη παραλλαγή, ο κίνδυνος τραυματισμού είναι σημαντικά υψηλότερος.
2. Τα όρια της εκπαίδευσης είναι ομαλά και ξεκάθαρα.
3. Το χρώμα δεν διαφέρει από το γύρω δέρμα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο παρακείμενος ιστός μπορεί να είναι ελαφρώς πιο χλωμός ή πιο σκούρος.
4. Η επιφάνεια είναι συχνά επίπεδη και λεία. Μερικές φορές είναι πιθανές αναπτύξεις στην κορυφή του θηλώματος, προκαλώντας την επιφάνειά του να γίνει ραβδωτό.
5. Η διάμετρος ποικίλλει πολύ - από 1-3 mm έως αρκετά εκατοστά (τα θηλώματα μικρής διαμέτρου είναι πιο συνηθισμένα).
6. Τοποθεσία σε οποιαδήποτε περιοχή του λαιμού (πίσω, πλάι, μπροστά). Μερικές φορές εμπλέκεται ένα πρόσωπο.

Συνήθως υπάρχουν πολλές βλάβες κατά μήκος των πτυχών του δέρματος.

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, τα θηλώματα στον αυχένα μπορεί να γίνουν κακοήθη, δηλαδή να εκφυλιστούν σε όγκο του δέρματος. Αυτό μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα μόλυνσης από ένα ογκογόνο στέλεχος του HPV.

Τα σημάδια που μπορεί να υποδηλώνουν κακοήθη εκφύλιση είναι τα ακόλουθα:

• Αλλαγή και ετερογένεια χρώματος (πολυμορφισμός).
• αλλαγή στα όρια (θάμπωμα, απώλεια σαφήνειας).
• η εμφάνιση ασυμμετρίας (όταν σχεδιάζετε μια γραμμή μέσω του κέντρου υπό όρους του σχηματισμού, είναι αδύνατο να ληφθούν δύο ίσα μισά).
• εντατική ανάπτυξη·
• Αιμορραγία ή έλκος (ένα μη ειδικό σημάδι, καθώς είναι επίσης τυπικό απλό τραύμα σε νεόπλασμα).
• φαγούρα, κάψιμο, ξεφλούδισμα?
• Σχηματίζονται ασπίδες (μικροί θυγατρικοί σχηματισμοί γύρω από το κέντρο).

Η εμφάνιση τέτοιων σημείων δεν σημαίνει απαραίτητα εκφύλιση του θηλώματος, αλλά σημαίνει ότι είναι απαραίτητη η επίσκεψη στον γιατρό και η διαφορική διάγνωση για να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για φυσιολογικό φλεγμονώδες σπίλο ή για καρκίνο του δέρματος.

Πώς να αφαιρέσετε τα θηλώματα στο λαιμό

Η θεραπεία των θηλωμάτων στον αυχένα πραγματοποιείται μόνο ολοκληρωμένα με ταυτόχρονη επίδραση στην εστίαση της παθολογίας στο δέρμα και στο ίδιο το παθογόνο στο αίμα.

Μπορείτε να πολεμήσετε με διάφορους τρόπους:

Μέθοδος	Περιγραφή
Μέθοδοι φαρμακευτικής αγωγής	Η χρήση κυτταροστατικών και ανοσοτροποποιητών αποσκοπεί στην καταστολή του πολλαπλασιασμού του ιικού παθογόνου στην πληγείσα περιοχή και στη μείωση της συγκέντρωσής του στο αίμα. Ορισμένα φάρμακα (κερατολυτικά) εφαρμόζονται απευθείας τοπικά για να καταστρέψουν την ανάπτυξη του δέρματος (καυτηριάζουν και προκαλούν νέκρωση των ιστών).
Φυσικές μέθοδοι	Κρυοκαταστροφή, θεραπεία με λέιζερ, ηλεκτροπηξία. Στόχος είναι η εξάλειψη των θηλωμάτων στο λαιμό και σε άλλα μέρη του σώματος. Αυτές οι μέθοδοι καθιστούν δυνατή την αποκατάσταση της αισθητικής εμφάνισης των ανοιχτών περιοχών και την αφαίρεση της δεξαμενής του ιού - τον ίδιο τον όγκο του δέρματος, αλλά δεν απομακρύνουν πλήρως τον ιό από το σώμα.
Συνδυαστική θεραπεία	Συνδυάζει τις δύο προηγούμενες επιλογές και επομένως είναι η πιο αποτελεσματική.

Η θεραπεία των θηλωμάτων με λαϊκές θεραπείες (για παράδειγμα, χυμός σελαντίνης) είναι αναποτελεσματική και συχνά επικίνδυνη. Σε κάθε περίπτωση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να συμβουλευτείτε γιατρό.

Φυσικές μέθοδοι καταστροφής

Είναι δυνατό να μειωθούν αποτελεσματικά οι σχηματισμοί χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες φυσικές μεθόδους:

Μέθοδος	Περιγραφή
Τοπική έκθεση σε πυκνά διαλύματα οξέος	Χρησιμοποιείται διάλυμα 1,5% χλωροπροπιονικού ψευδαργύρου σε 50% 2-χλωροπροπιονικό οξύ, συνδυασμός νιτρικού οξέος, οξικού οξέος, οξαλικού οξέος, γαλακτικού οξέος και τριένυδρου νιτρικού χαλκού κ.λπ. Η επέμβαση πραγματοποιείται σε εξωτερικά ιατρεία από ειδικό (δερματοφλεβολόγο, κοσμητολόγο) με τήρηση των χειρουργικών κανόνων. Το προϊόν εφαρμόζεται κατά σημείο με μια σπάτουλα μέχρι το χρώμα του σχηματισμού να αλλάξει σε πιο ανοιχτό χρώμα (μόλις συμβεί αυτό, η περαιτέρω εφαρμογή θα πρέπει να σταματήσει αμέσως). Για να θεραπεύσετε πλήρως τα θηλώματα, πρέπει να κάνετε 1-2 θεραπείες κατά μέσο όρο.
Ηλεκτροπηξία	Χρησιμοποιώντας ένα ειδικό ηλεκτρικό μαχαίρι, πραγματοποιείται στοχευμένη αφαίρεση σχηματισμών χωρίς να επηρεάζεται ο υποκείμενος ιστός (η επίδραση στα υγιή κύτταρα του δέρματος είναι ελάχιστη). Η μέθοδος είναι πιο βολική εάν ο σχηματισμός έχει μακρύ στέλεχος και μικρό μέγεθος.
Κρυοκαταστροφή	Η βλάβη εκτίθεται σε υγρό άζωτο. Οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες οδηγούν σε νέκρωση των ιστών. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρούνται εύκολα σχηματισμοί με φαρδιά βάση. Η διάρκεια δράσης του αζώτου επιλέγεται από ειδικό (1-5 λεπτά). Μετά τον καυτηριασμό, εμφανίζεται ένα έγκαυμα που επουλώνεται κατά μέσο όρο σε 10 ημέρες.
Αφαίρεση με λέιζερ	Η πιο μοντέρνα και απαλή προσέγγιση που σας επιτρέπει να αφαιρείτε σχηματισμούς σε εμφανή σημεία όπως ο λαιμός. Έχει τις πιο θετικές κριτικές. Χρησιμοποιώντας έναν ελαφρύ οδηγό, η βλάβη εκτίθεται συνεχώς για 5 δευτερόλεπτα έως 3 λεπτά. Ο χρόνος επούλωσης είναι πολύ μικρότερος από άλλες μεθόδους (5-7 ημέρες). Λόγω της υψηλής ακρίβειας της πρόσκρουσης, η τεχνική περιλαμβάνει ελάχιστο τραύμα στον περιβάλλοντα ιστό.
Κλασική χειρουργική αφαίρεση (εκτομή με νυστέρι)	Χρησιμοποιείται εξαιρετικά σπάνια, μόνο για μεγάλες βλάβες ή υποψία κακοήθειας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι βλάβες είναι συχνά πολυάριθμες, διάσπαρτες σε όλο το λαιμό και πολύ μικρές για να αφαιρεθούν. Επιπλέον, μπορεί να παραμείνουν ουλές μετά τη χειρουργική αφαίρεση, η οποία με τη σειρά της αντιπροσωπεύει ένα καλλυντικό ελάττωμα.