Θηλώμα - Ο καλοήθης σχηματισμός όγκου του δέρματος και των βλεννογόνων μεμβρανών ιογενούς αιτιολογίας. Είναι η εμφάνιση μιας θηλή σε μια στενή βάση (πόδι), μια μαλακή ή πυκνή συνέπεια, από το φως σε σκούρο καφέ χρώμα. Ο εντοπισμός του θηλώματος στο δέρμα οδηγεί στο σχηματισμό ενός καλλυντικού ελαττώματος στον λάρυγγα - μειωμένη αναπνοή, φωνή, στην βλεννογόνο των εσωτερικών οργάνων - εξελκώσεις και αιμορραγία. Οι υποτροπές της νόσου είναι δυνατές, η πιο εντυπωσιακή επιπλοκή είναι ένας κακοήθης εκφυλισμός. Η παπική απομάκρυνση μπορεί να πραγματοποιηθεί με ηλεκτροπληξία, κρυοδιαστία, χειρουργική εκτομή, μέθοδο ραδιοφωνικού κύματος ή έκθεση με λέιζερ.
Γενικές πληροφορίες
Θηλώμα - Αυτή είναι μια ασθένεια που επηρεάζει τα επιθηλιακά κύτταρα και το δέρμα. Η αιτία των θηλώματος είναι ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος, ο οποίος ανήκει στην οικογένεια Papoviridae, στον όμιλο θηλώματος. Μια διάκριση γίνεται μεταξύ των ιών HPV με υψηλό και χαμηλό ογκογόνο κίνδυνο. Η ικανότητα του ιού εξηγεί τα θηλώματα ογκογονικότητας να ενσωματώσει το DNA του στο γονιδίωμα του ανθρώπινου κυττάρου.
Ο μηχανισμός μόλυνσης με τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος
Μόλις βρεθεί στο ανθρώπινο σώμα, στα αρχικά στάδια, ο HPV επηρεάζει τα βασικά κύτταρα του επιθηλίου. Το Microtrauma, η φθορά, οι ρωγμές και άλλες βλάβες του δέρματος συμβάλλουν στη διείσδυση του ιού του θηλώματος στο σώμα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ιός μπορεί να πολλαπλασιαστεί κυρίως και να μην εκδηλώνεται κλινικά (χρόνιο αυτοκίνητο). Όταν ο ιός εξαπλώνεται στα επιφανειακά στρώματα του δέρματος, η υπερπλασία των κυττάρων παρατηρείται με την πάροδο του χρόνου.
Δεδομένου ότι ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος είναι ένθετος στο εξωτερικό περιβάλλον, συμβαίνει η λοίμωξη με άμεσες επαφές. Οι αναγκαστικοί σεξουαλικοί δεσμοί οδηγούν σε λοιμώξεις. Το κάπνισμα, η εγκυμοσύνη, η ενδομητρίωση, η ανεπάρκεια βιταμινών και οι ανοσοποιητικοί άρονες είναι προδιάθετοι παράγοντες, έτσι ώστε μια λοίμωξη να συμβεί σε αλληλεπίδραση με τον ιό. Ο κίνδυνος μόλυνσης, για παράδειγμα, αυξάνεται με συχνές επαφές με γυμνό ανθρώπινο δέρμα με μασάζ.
Κλινικές εκδηλώσεις θηλώνων
Το θηλώμα είναι ένα νεόπλασμα του δέρματος ή των βλεννογόνων και μοιάζει με θηλώδη ανάπτυξη που ξεχωρίζει πάνω από τον περιβάλλοντα ιστό. Τα θηλώματα βρίσκονται στο δέρμα, οι βλεννώδεις μεμβράνες, στην περιοχή των βουβωνών και στα γεννητικά όργανα, σε ορισμένες περιπτώσεις τα θηλώματα εμφανίζονται στην πισίνα των νεφρών και στη βλεννογόνο μεμβράνη του ουρητήρα.
Δεδομένου ότι το θηλώμα αποτελείται από συνδεδεμένο με δέρμα συνδετικό ιστό και περιέχει αιμοφόρα αγγεία, η αιμορραγία είναι δυνατή κατά τη διάρκεια του τραύματος. Το νεοπλάσια μεγαλώνει προς διαφορετικές κατευθύνσεις με τη μορφή διάσπαρτων θηλών και μοιάζει με κουνουπίδι.
Το δέρμα του δέρματος δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις τα θηλώματα έχουν χρώμα από λευκό σε βρώμικο καφέ. Αγαπημένος εντοπισμός - Το δέρμα των βούρτσες και τα χέρια. Η θηλυκώση είναι ευρέως διαδεδομένη σε ασθενείς με εορταστικές εκδηλώσεις. Οι κύριες αλλαγές στο δέρμα ξεκινούν 1-6 μήνες μετά τη μόλυνση. Η συγκέντρωση του ιού στις πληγείσες περιοχές φτάνει στο μέγιστο από τον 6ο μήνα από τη στιγμή της λοίμωξης, αυτή τη φορά είναι πιο μολυσματική.
Ανάλογα με τον τύπο του ιού, οι κλινικές εκδηλώσεις του θηλώματος είναι μεταβλητές. Επομένως, τα χυδαία θηλώματα φαίνονται με τη μορφή συμπαγής χτύπημα με διάμετρο 1 mm με μια τραχιά περιοχή κερατοειδούς. Τα χυδαία θηλυκά είναι ευαίσθητα στις συγχωνεύσεις και συνεπώς συχνά επηρεάζουν σημαντικές περιοχές του δέρματος. Τα απλά (χυδαία) θηλώματα εντοπίζονται παντού, αλλά πιο συχνά επηρεάζονται από το δέρμα των δακτύλων και το πίσω μέρος των παλάμες. Στα παιδιά, ειδικά στους νέους, επηρεάζονται τα θηλώματα, αυτό οφείλεται σε φυσιολογικά χαρακτηριστικά, καθώς τα παιδιά σέρνουν χωρίς ρούχα. Συνήθως, τα χυδαία θηλυκά είναι σε ομάδες, αλλά η μεγαλύτερη ύπαρξη ενός μόνο στοιχείου ήταν δυνατή για αρκετά χρόνια. Οι ανοσοποιητικές διαταραχές και οι γενικές ασθένειες συμβάλλουν στην εξάπλωση της διαδικασίας, σε απομονωμένες περιπτώσεις χυδαία θηλώμα είναι κακοήθη.
Οι αιτίες των θηλώνων είναι PAPC 1.2.4. Λίγους μήνες μετά τη μόλυνση στο δέρμα της σόλας, εμφανίζεται ένα μικρό λαμπρό χτύπημα, το οποίο έχει όλα τα σημάδια ενός συνηθισμένου θηλώματος και περιβάλλεται από μια προεξέχουσα άκρη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι θυγατρικές εμφανίζονται για μικρά μεγέθη γύρω από ένα θηλωματικό που μοιάζει με φυσαλίδες προς τα έξω. Στη συνέχεια διαγιγνώσκεται ένα μωσαϊκό θηλυκάτο.
Τα θηλώματα στα πέλματα είναι συχνά οδυνηρά, ειδικά όταν περπατούν. Σε περίπου 30% των περιπτώσεων, είναι αυτο -κλοπή και τα μικρά παιδιά παρατηρούνται συχνότερα. Συχνά συγχέονται με σπόρους που συμβαίνουν μεταξύ των δακτύλων με μεγαλύτερη συμπίεση. Σε αντίθεση με τα θηλώματα, οι κόκκοι έχουν μια ομαλή επιφάνεια και διατηρούν το μοτίβο του δέρματος.
Τα αιτιώδη μέσα των επίπεδων θηλώνων είναι HPV 3.10. Αυτά τα θηλώματα του αμετάβλητου χρώματος του δέρματος και εμφάνισης με τη μορφή ομαλής επίπεδης βρύσης, μερικές φορές μπορεί να υπάρχει ένα κιτρινωπό ή ελαφρώς ροζ χρώμα πιο στρογγυλεμένο περίγραμμα. Βρέθηκαν επίσης πολλαπλές προγραμματισμένες -papillomas. Η νεοπλασία προκαλεί πόνο, κνησμό, η πληγείσα περιοχή είναι υπεραιμία.
Οι κινηματογραφικές θηλές διαγιγνώσκονται στα μισά από εκείνους που έχουν γίνει άνω των 50 ετών πάνω από νεοπλάσματα στο δέρμα και ονομάζονται επίσης Acrochords. Βρίσκονται στο δέρμα γύρω από τα μάτια, στην περιοχή των βουβωνών, στις μασχάλες και στο λαιμό. Πρώτον, εμφανίζεται ένα μικρό κιτρινωπό χρώμα, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται και μετατρέπεται σταδιακά σε πυκνότητα, ελαστικοί ελαστικοί σχηματισμοί σε μέγεθος έως 5 έως 6 mm. Εάν τα ακροκίνητα εντοπίζονται σε μέρη όπου είναι δυνατόν τραύμα, είναι φλεγμονώδη και τραυματισμένα. Τα θηλυκά ταινιών δεν είναι ευαίσθητα σε μια αυθόρμητη εξαφάνιση. Σε ασθενείς με διαγνωσμένα θηλώματα νήματος παρατηρούνται συχνά οι τύποι του ορθού.
Ο HPV 13, 32 προκαλεί μια τοπική επιθηλιακή υπερπλασία, η οποία χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των βλεννογόνων μεμβρανών του στόματος και στην κόκκινη άκρη των χείλη των μικρών θηλοειδών νεοπλάσματος, τα οποία ανεβαίνουν ελαφρώς πάνω από το δέρμα και είναι ευαίσθητα στη συγχώνευση.
Ένα από τα θηλώματα που έχουν βρεθεί σπάνια είναι τα θηλώματα του Lewandovsky-Lutz (Warty Epidermodisphelia). Τις περισσότερες φορές τα παιδιά και οι νέοι είναι άρρωστοι. Μερικές φορές το Warty Epider Modisplasia είναι ένας οικογενειακός χαρακτήρας. Φαίνεται κλινικά σαν αρκετές κόκκινες -καφέ στίγματα θηλασμάτων στα χέρια και τα πόδια. Εάν υπάρχουν θηλές σε περιοχές του δέρματος που είναι ευαίσθητες σε υπεριώδη ακτινοβολία, είναι κακοήθη στο 30% των περιπτώσεων και αναγεννημένες σε κακόβουλους όγκους, με βλάστηση σε γειτονικό ιστό.
Ο HPV, για παράδειγμα, τα παθογόνα που κατασκευάζονται από συλλυπητήρια αιχμής, μπορούν να υπάρχουν με χαμηλό, μεσαίο και υψηλό κίνδυνο φυσικού εκφυλισμού. Η εξέταση PCR πρέπει πάντα να διεξάγεται κατά τη διάγνωση των αιχμηρών συνθηκών. Η περίοδος επώασης είναι αρκετές εβδομάδες έως αρκετούς μήνες. Δεδομένου ότι οι αλλαγές είναι ελάχιστες σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά τα θηλώματα παραμένουν απαρατήρητα. Η κύρια διαδρομή μετάδοσης είναι σεξουαλική. Η ομάδα κινδύνου περιλαμβάνει άτομα με ανοσολογική ανεπάρκεια και συχνά μεταβαλλόμενους σεξουαλικούς συντρόφους. Από το εξωτερικό μοιάζουν με ροζ ή ανοιχτό γκρι χρωματισμένο δαντελωτή ανάπτυξη στο πόδι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος, η καύση, ο κνησμός, ο ερεθισμός όταν αγγίζουν και η τριβή με εσώρουχα, συχνά τραυματίστηκαν και αιμορραγούν. Βρίσκονται στην παραμονή του κόλπου, σε μικρά χείλη, λιγότερο συχνά, πικάντικα κονδύλια στον κόλπο και στον τράχηλο. Η τρύπα της ουρήθρας επηρεάζεται στους άνδρες. Με αυτόν τον τρόπο, η ζώνη ζημιών εξαρτάται από τη σεξουαλική συμπεριφορά. Σε άτομα που ασκούν πρωκτικές επαφές, τα αιχμηρά κονδύλια μπορούν να βρεθούν στο περίνεο και στην περιιανική ζώνη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα κονδύλια δαντέλας διαγιγνώσκονται στον στοματικό βλεννογόνο και στα κόκκινα όρια των χειλιών, τα οποία με τη σειρά τους συνδέονται με τις ιδιότητες της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Οι νεαροί θηλώνες σπάνια κατανοούν το λάρυγγα, προκαλούνται από HPV 6.11. Ως επί το πλείστον, τα παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών είναι άρρωστα. Σε μια λοίμωξη συμβαίνει κατά τη διάρκεια της γέννησης, όταν η γυναίκα έχει θηλώματα στον κόλπο και το παιδί κατά τη διάρκεια του καναλιού γέννησης, αναπνέει πρόωρη αναπνοή. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από θηλώδη ανάπτυξη σε φωνητικές δέσμες, γεγονός που οδηγεί στη δυσκολία της κυκλοφορίας του αέρα και των γλωσσικών διαταραχών.
Διάγνωση θηλών
Η διάγνωση του θηλώματος διεξάγεται από δερματολόγο ή φινιολόγο. Λόγω του μεγάλου αριθμού τύπων ιών, έχει τις δικές του ιδιότητες. Είναι δυνατόν να γίνει μια ακριβής διάγνωση που βασίζεται μόνο στην κλασική περίπτωση των αιχμηρών κονδυλωμάτων που βασίζονται σε μια οπτική επιθεώρηση. Ωστόσο, αυτό δεν παρέχει ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τον τύπο του ιού και την ογκογονικότητά του. Σε περίπτωση υποψίας θηλώδους φύσης των νεοπλάσματος, μπορείτε επομένως να χρησιμοποιήσετε τη διάγνωση PCR του DNA του ιού.
Η διαγνωστική PCR όχι μόνο επιτρέπει την παρουσία του ιού του ανθρώπινου θηλώματος στο σώμα και τον προσδιορισμό του τύπου του, αλλά και για τη διάγνωση πόσοι ιοί βρίσκονται στο σώμα κατά τη στιγμή της ανάλυσης. Αυτό έχει διαγνωστική αξία, καθώς γνωρίζει το ποσοστό του περιεχομένου του ιού και του τύπου του, μπορείτε να καθορίσετε τους κατά προσέγγιση χρόνους μόλυνσης και να προσδιορίσετε τα άτομα επαφής για να εξετάσετε και να συνταγογραφήσετε προληπτική θεραπεία. Η PCR Diagnostics παρέχει επίσης πληροφορίες σχετικά με το αν τα θηλώματα έχουν χρόνιο μάθημα ή αποτέλεσμα ταυτόχρονης μείωσης της ασυλίας. Μια λογική θεραπεία μπορεί να συνταγογραφηθεί χάρη σε τέτοια δεδομένα.
Εάν η μόνη μέθοδος θεραπείας είναι η απομάκρυνση των θηλώνων, πραγματοποιείται παράλληλα μια βιοψία για κυτταρολογική έρευνα παράλληλα με την επιχείρηση. Μια ιστολογική εξέταση του ιστού του θηλώματος παρέχει πιο ακριβή αποτελέσματα, καθώς η εξέταση υπόκειται σε κύτταρα, έτσι ώστε η σωστή θέση στα στρώματα και τα δομικά χαρακτηριστικά του ιστού. Αυτό παρέχει αξιόπιστα αποτελέσματα στους βαθμούς αλλαγών στο σώμα και την πιθανότητα κακοήθειας, καθώς οι μακροπρόθεσμες και μη -διαιουντικές θηλές οδηγούν στον καρκίνο συχνότερα από τον αποδεδειγμένο HPV με υψηλό βαθμό Oncoris.
Κατά κανόνα, η διάγνωση PCR στη φύση είναι μια διαλογή και εάν η ανάλυση επιβεβαιώσει την παρουσία του ιού, πραγματοποιείται πρόσθετη μελέτη.
Θεραπεία με θηλώμα
Το σχήμα θεραπείας των θηλώνων επιλέγεται μεμονωμένα. Εάν ένα HPV αποδεικνύεται κατά τη διάρκεια της διάγνωσης, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη κλινικές εκδηλώσεις, η προληπτική θεραπεία συνταγογραφείται από την κυτταροστατική. Είναι πολύ αποτελεσματικό και σας δίνει τη δυνατότητα να "ζωγραφίσετε" τον ιό για αρκετά χρόνια. Οι ασθενείς που είναι φορείς HPV συνιστώνται να διεξάγουν τακτικά την εξέταση PCR και να χρησιμοποιούν την πρόληψη του φραγμού προκειμένου να μην θέσουν σε κίνδυνο τη μόλυνση του ανθρώπινου θηλώματος με τον σύντροφό σας.
Το Inozin Pranobex είναι ένα φάρμακο για τη θεραπεία των θηλώνων από την ομάδα των αντιικών παραγόντων που καταστέλλουν την αναπαραγωγή των ιών. Είναι ένα από τα πιο προτιμώμενα επειδή έχει ανοσοποιητικές ιδιότητες. Οι ενδείξεις για χρήση διαγιγνώσκονται θηλώματα με συνδυασμό άλλων λοιμώξεων από ιούς όπως λοιμώξεις από κυτταρομεγαλοϊούς, ιλαρά και παρωτίτιδα. Η παρουσία ενός ιού του έρπητα, της χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας και της ανοσολογικής ανεπάρκειας απαιτεί επίσης τη συμπερίληψη της ισοπρινοσίνης στο σχήμα θεραπείας. Δεδομένου ότι το Papillome είναι μακρύ, το Papillo Pranobex μπορεί να καταγραφεί μόνο υπό την επίβλεψη ενός γιατρού, δεδομένου ότι απαιτείται να ελέγξει τους εργαστηριακούς δείκτες. Η χρήση ανοσολογικών διαμορφωτών και μαθημάτων βιταμινών παρουσιάζεται σε όλους τους ασθενείς με HPV.
Εάν υπάρχουν εκδηλώσεις HPV στο δέρμα και οι βλεννώδεις μεμβράνες, ανάλογα με τον εντοπισμό και τα συμπτώματα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την κρυοδιαστία των θηλώνων, την ηλεκτροαργανοποίηση ή την απομάκρυνση του λέιζερ Papill. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν μια άλλη σύγχρονη μέθοδος χειρουργικής θεραπείας -πιλομώματα με ραδιοκύματα. Όταν το θηλώμα έχει σημάδια κακοήθειας, η εκτομή πραγματοποιείται με ένα νυστέρι της πληγείσας περιοχής με την καταγραφή υγιούς ιστού.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η απομάκρυνση του θηλώματος δεν οδηγεί σε πλήρη ανάκαμψη, αφού σήμερα δεν υπάρχουν λεπτομερώς φάρμακα για τον HPV. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς με παλιομοδίτικα διάγνωση πρέπει να εξετάζουν και να διεξάγουν τακτικά μαθήματα αντιιικής θεραπείας.
Δεδομένου ότι ο HPV μεταδίδεται κυρίως σεξουαλικά, η μόνη πρόληψη των θηλώματος είναι η μέθοδος φραγμού της αντισύλληψης. Κατά τον προγραμματισμό της εγκυμοσύνης, είναι απαραίτητο να διαγνωστεί η θεραπεία του ιού και, εάν είναι απαραίτητο, να μειωθεί η πιθανότητα μόλυνσης του παιδιού κατά τη γέννηση και τα πρώτα χρόνια της ζωής.